Het stille uur van de wolf: Lotta Blokker

Het stille uur van de wolf: Lotta Blokker.

Het stille uur van de wolf: Lotta Blokker. Over de ochtendschemering.

Een van de gasten op deze Blog is Michel Pennings. Hij is keramist, zeiler, bouwer en fotograaf uit Amsterdam. Hij wil de documentaire (van Frans Weisz) “Het Wolfsuur” laten zien.

Hierin volgen we het werk van beeldhouwster Lotta Blokker, die haar beelden voor de (helaas net afgelopen) expositie in Museum de Fundatie aan het maken is. Herkenbaar voor de eenzamen van de nacht.

Michel Pennings aan het woord:

Wow

‘Ik ben behoorlijke onder de indruk van beeldhouwster Lotta Kramer.

Zij werkt zo realistisch, dat je je soms afvraagt waarom ze niet gewoon een afgietsel maakt van de modellen.

Maar wanneer je ziet hoe ongelooflijk subtiel zij de werkelijkheid verandert en naar haar eigen hand zet, dan begrijp je dat afgietsels niet zouden werken. Zij beeldt karakters en sferen uit, die heel speciaal en genuanceerd zijn.

Ik ben ook onder de indruk hoe zij eigenlijk met heel weinig werkt en toch tot de mooiste resultaten komt. Ik ken ook wel mensen, die voor zichzelf steeds nieuwe blokkades opwerpen, zoals: “ik kan pas werken als ik dit of dat heb, of eenmaal de juiste omstandigheden heb… ‘ En intussen komen zij eigenlijk tot niets. Lotta doet dat andersom. Juist met met simpele, basale dingen aan de gang gaan, dat is haar manier van doen.

Maar dat is niet het enige. Om zo subtiel de dingen en de mensen uit te kunnen beelden, dat moet ook wel in je zitten.” Aldus Michel Pennings.

Intuïtie

Lotta Blokker (’80, Amsterdam) werkt weer in Nederland, na zeven jaar Florence. Zij vertelt in de video kristalhelder over het creatieve proces, over de puur praktische kant ervan, net als over de gevoelsmatige, scheppende kant: hoe intuïtie werkt. Zij vertelt over de eenzaamheid van de nacht, die de aanleiding voor deze ingetogen beeldengroep is, en wat zij daar allemaal aan ervaart.

Het Wolfsuur is het laatste uur van de nacht, de duisternis vlak voor de ochtendschemering, wanneer je overspoeld kunt raken door allerlei gevoelens. Het uur waarin prangende vragen hun antwoorden zoeken.

Maan

Heel mooi komt ook de wisselwerking tussen model en kunstenaar aan bod, stuk voor stuk zeer herkenbaar voor mijzelf, bijvoorbeeld waar het mijn portretten betreft.

De documentaire eindigt heel toepasselijk: beelden in het stille maanlicht.

(In 2015 waren de beelden te zien in het Kathe Kollwitz Museum in Berlijn.)

Lees meer van Michel Pennings: o. a.  Hang on in there, baby! Hierbij: detail in pastel uit “Verduistering van het Licht”, nr 36, een hexagram uit de I Tjing.