Twilight. De schemering en creativiteit

Schemering en creativiteit.

Het is in de schemering, in de overgang tussen slaap en waken, dat de meeste kans is op creativiteit. Bij mij althans, en ik hoor anderen er ook over spreken.

Er zijn twee grote lichten, zon en maan, mooi uitgedrukt in het Engels: Twilight. Maar in de schemering overheerst geen van de twee.

De heldere denkkracht van overdag is afgenomen en gaat over in de ongrijpbare gevoelswereld van de nacht .

Ergens daar, op het kruispunt, waar beiden zwak zijn, welt iets op uit de ondergrond, iets dat anders geen kans krijgt.

Er zijn kunstenaars die het liefst ’s nachts werken, en er zijn denkers die het heldere licht van de dag nodig hebben. Het kan net zo goed andersom zijn.

Maar de schemering is een wereld op zich. Daar is niets afgebakend. Niets kan hier echt helder onderscheiden worden. Dat geeft ruimte, voor iets nieuws, voor iets onverwachts.

Onze wereld is sterk “vervuild” met verlichting en een 24-uurs economie. Maar er is nog steeds iets. Iets  geheimzinnigs, dat  te vinden is in deze schemerwereld, waarin het ongekende mogelijk is.

Soms moet je er op uit om het op te zoeken. De ontluikende nacht in. We zullen er zuinig op moeten zijn, op deze momenten. We moeten ze sparen.

Tip: En als je daar al bent: blijf er zo lang als je kunt.

Hierbij: detail uit Verduistering van het licht, 36, ’15, gemengde techniek op papier, 50 x 65 cm. Kijk voor meer over dit werkstuk bij Lotti Looks, lees hier Het stille uur van de wolf: Lotta Blokker. Of bij The twilightzone. (En lees later over Mark Rothko.)