Yasha aan het feesten

Yasha aan het feesten

Yasha aan het feesten

Arnon Grunbergs beschrijving van de belangrijkste redenen om naar een feest te gaan, dat was een eyeopener voor mij. ( VPRO gids , 4 juli 2016.)

Hij noemt allerlei plausibele redenen (heus wel, hoor), maar terwijl ik vol voorpret op het puntje van mijn stoel zat om te lezen hoe hij het betere feesten zou beschrijven, toen kwam de klap.

Een newsflash waar ik niet had op gerekend: je gaat helemaal niet naar een feest om te feesten! Oef.

Ik heb het stuk nog maar eens opnieuw gelezen, de bladzijde nog omgedraaid of daar de grap te vinden zou zijn.

Maar nee, feesten bijwonen is een halszaak, blijkbaar. Niets serieuzer dan dat.

Is that all there is?

Daar kom ik een beetje laat achter dan.

Maar – toch mis ik iets in Yasha’s betoog…

Zo jammer. Je kunst zo eindeloos veel plezier hebben, feestend. Zomaar. Om niks.

Of om de muziek, om het dansen, om elkaar. Heerlijk.

Ik denk toch echt mensen zo te zien feesten, alleen al de band op het podium: wat een lol samen, en de dansers er om heen dan. 

Of ben ik nou het buitenbeentje?

Ach laat haar dan maar.

Hierbij:  detail uit Dag van de dialoog, slotfeestje, live, gemengde techniek, een van drie, ’14.  Als ik feest teken en schilder ik ook meteen: kijk bij Amersfoort Jazz, Party bij Lepeltje Lepeltje, Feest bij de band, De laatste minuten, en natuurlijk bij de galeries Tango 1 en Tango 2. Meer Grunberg: Vuur!