Hair

Hair

Hair

Hair, de musical is weer in het land. Hoe heeft het zover kunnen komen?

1968, Amsterdam. Ik vond pas geleden de verschoten krantenadvertentie nog in een boek uit antiquariaat Het Ezelsoor, en heb ‘m bewaard natuurlijk.

Met verhitte koppen zaten we in de Rai, groentjes nog, want lang, lang geleden: toen het allereerste bloot op toneel te zien was.

Compleet met rennende politieagenten in de zaal, blazend op hun fluit. Ook acteurs natuurlijk.

Want burgemeester van Hal had nog zo druk overlegd: bloot? In het theater? Dat was verboden.

Maar verbieden, dat zou nu zeker niet werken. We hadden net Hoepla verwerkt, het eerste naakt op televisie, en de beer was los.

Namaak of…

En nu? Hair is weer te zien, in het DeLaMar Theater onder andere.

‘… beetje mosterd na de maaltijd maar zolang er maar bloot is op het toneel leren de kindertjes ook nog wat in deze retrotijden’, vond Ben Wandelen toen hij de aankondigingen zag.

Vervreemdend om Hair  steeds weer opnieuw terug te zien in nieuwe vormen. Vraag me af of iemand de crux van het lange haar nog vat.

Of het gevoel van bevrijding, het verzet tegen starre autoriteiten, de hippie-levenslust en creativiteit uit die periode terug gevonden kan worden in deze remake?

De hoopvolle zoektocht naar nieuwe levensstijlen van toen heeft misschien niet tot erg veel geleid uiteindelijk, iedereen bleek menselijk.

Maar het leek op echte inspiratie – soms. Oorspronkelijk.

Ik hoor het graag, als je gaat, of je het een alleen een tribute vond, of meer dan dat.

Want wat is er namaak en wat is er echt?

Verontrustend nieuws is al wel, dat deze Hair er een zonder okselhaar is…

I rest my case.

Klein tijdsbeeld (1967). (Ik ben nog op zoek naar beelden uit de Rai.)

Zoals Hair er tegenwoordig uitziet.

Hierbij: detail van Hot for you, mixed media op papier, 65 x 50 cm, uit de serie Lust for life. Meer over Wim T. Schippers, een van de mannen achter Hoepla volgt. Meer van Ben Wandelen.