Jonge kunst, Blauwdruk033 en Kaalstaart 2016

Jonge kunst, Blauwdruk033 en Kaalstaart 2016

Jonge kunst, Blauwdruk033 en Kaalstaart 2016

Het lijkt sleuren aan een dood paard: kunst de kans geven in een middelgrote stad, zomaar ergens in Nederland. Oké, in het centrum van Nederland dan. Maar toch: in alle hoeken en gaten bloeit het, niet altijd even groots en meeslepend, maar onverwoestbaar als onkruid. Niet zonder de tomeloze inzet van een handvol bevlogenen. En van de kunstenaars zelf, plus die van een publiek met oprechte interesse. Amersfoort is niet de allergrootste stad, dus het eigen jongste talent dient gekoesterd te worden. Gewoon omdat daar een beetje minder van te vinden is. En begin niet meteen met het scheiden van kaf en koren, geef het eerst de kans. Om er te mogen zijn, en om te groeien. Want het werkt.

Dat is weer te merken bij Blauwdruk In de 7e hemel. En bij het kunstenaarscollectief De WAR. Die twee zijn dit weekend nog te bezoeken (Alles is teruggedreven naar pop-up exposities, afhankelijk van de bereidwillige medewerking van bedrijven bijvoorbeeld tegenwoordig. Dus je moet er altijd heel snel bij zijn. Namelijk nu!)

Blauwdruk033  in de 7e hemel

Jonge kunstenaars in een chique hotel, waar de reis in de lift naar de bovenste verdieping al een gewaarwording is. En laat je verleiden om daar zelf ook eens aan de slag te gaan (laat het over je komen, je overleeft het). “Wat een ambiance!”, kun je daar roepen, maar geniet van de inzet waarmee jonge kunstenaars experimenteren en onderzoeken. De een onderzoekt het leven in een hotel, een ander het schilderen – het bestaan als kunstenaar, weer een ander schrijft het boek dat hij schreef over God. Het is niet niks.

Maar ik heb niet alles kunnen zien, want ik bleef steken bij twee tekenaars… natuurlijk. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Bananen en citroenen

Zo verschillend: appels en peren: Wietse Dekker en Veerle Buurma.

Ik had meer brillen mee moeten nemen, en meer tijd om dat alleen al echt goed in me op te kunnen nemen. Wietse is bezig zich professioneel te ontwikkelen, terwijl Veerle tekenen gebruikt om het leven vorm te geven.

Veerle

De eerste treedt naar buiten met het werk, de laatste, Veerle, toont haar werk uiterst zelden, en dit is misschien wel een van de weinige kansen die zij biedt. Reden te meer om te gaan kijken. Of je moet het geluk hebben ooit een message in a bottle van Veerle gevonden te hebben, ergens in Nederland. Een fles met een werkstuk daarin, geschonken aan wie het waardeert. Dat speelt allemaal af zich in stilte en intimiteit. Zij gebruikt haar kunst voor structuur en invulling van haar eigen leven. Hier is een wisselwerking tussen kunstenaar en werk aan de gang, en op deze kleine expositie ook nog met de kijker. En daar draait het om bij dit werk. Wees erbij, letterlijk en figuurlijk.

Wietse

Wietse stort zich strijdvaardig op de grote levensvragen, en tekent daar fantasierijke bespiegelingen over. Hij weet zich te weren binnen de touwtrekkerij van het werken voor opdrachtgevers, maar laat zich daar niet door op de kop zitten: hij neemt de tijd om zichzelf, en de kijker, uit te dagen. Of je open durft te staan om eens even na te denken over hoe je naar de wereld kijkt. Even op het verkeerde been gezet worden, dat is goed voor je. Kijk maar eens goed naar zijn werk. Goed voor je associatievermogens.

Beiden zetten een enorme dosis fantasie in bij het bereiken van hun totaal verschillende doelen, werken hard en tekenen ragfijn, heerlijk!

Kaalstaart 2016

Wat een verrassing is het contrast met Kaalstaart in het havengebied dan, een zoektocht naar allerlei oude fabriekslocaties, waar techniek, wetenschap en kunst op elkaar in mogen werken. Waar prettig anarchistische experimenten – met heel veel brandblussers daaromheen – (en het stonk!) afgewisseld worden met wiskundig verantwoorde tegelpatronen, en waar – hoe rafelig van uiterlijk ook – , levensplezier en rustige vastbeslotenheid een constante lijkt te zijn. Op zoek naar intelligente, nieuwe vormen om te leven. Zoek een eigen inbreng en doe mee, je zou jezelf verbazen.

Dat moet beschermd worden, welke stad kan er zonder? Tenzij die stad een prachtig opgetuigd, maar hol zinkend schip wil zijn. Er is hulp en aandacht nodig, voor alle projecten die er opduiken, gelukkig doen ze dat steeds weer. Er zijn er meer projecten dan deze alleen. In die hoeken en gaten dus. Pop ups, dat mag nog net. Tjongejonge. Mag het ietsje meer zijn?

Hierbij: De adorabele robot bij De WAR, Bij Poef! Amersfoort.

Kijk hier voor info over Kaalstaart, en hier op Facebook.

En hier voor Blauwdruk033,  In de 7e hemel, of hier op Facebook.

Hier vindt je de Staalkaartkunstenkrant, met bakken informatie.

Wietse Dekker. En GA!