Heel hard je best doen werkt soms niet: de dip van Maarten Baas

Heel hard je best doen werkt soms niet: de dip van Maarten Baas

Heel hard je best doen werkt soms niet: de dip van Maarten Baas. De vermaarde ontwerper van verbrande stoelen zat een paar jaar lang (2000 – 2012) even raar te kijken: ‘Er was geen volgend project,dat ik kon oppakken. Ik werd er gek van.’ Jan Tromp schreef in de Volkskrant een artikel waarin lekker veel aan bod komt over hoe de creativiteit van een topontwerper functioneert, hoe niet, en hoe dat dan verder gaat. Ik ga dat artikel niet navertellen, lees zelf maar (zie onder), maar intuïtie is weer een topic, wie had dat gedacht. Hij wil telkens weer op terreinen terecht komen, die nog niemand bezocht heeft. Mentale vrijheid noemt hij als eerste, alsjeblieft geen vormvoorschriften. Hij is altijd leergierig op zoek naar verre en onbekende streken, hoe verder weg en moeilijker te bereiken, hoe beter. Zelf echt nieuwe zaken ontdekken, een heel eigen draai kunnen geven aan bestaande ideeën is cruciaal voor Maarten Baas. Daar komt een hele hoop energie vandaag, dus. ’t Is maar een idee.

Krijg de kolere

Maar, als er eindeloos veel mensen met meningen en verwachtingen in je nek springen, is het zaak om heel erg dicht bij jezelf te blijven. Dat begreep hij wel, kennelijk, toen hij dacht: ‘Krijg de kolere, ik wil mijzelf verkennen.’ Hij bleef wel bezig tijdens die impasse, (belangrijk!), maar vermeed het om daarmee naar buiten te komen. Schermde zichzelf en zijn werk dus af. Ook niet-maken heeft een rol. Uitrusten. De dingen een kans geven op je af te laten komen. Als je dan juist keihard gaat werken, je uiterste best doen, dan raak je helemaal in het slop. Je metselt alles dicht. Maar het vergt wel moed om daar voor open te staan.Voor de dingen. Je weet niet waarheen het gaat. Geef het tijd. Na een paar jaar kwam Maarten Baas weer helemaal terug.

Nog tot en met zondag 30 oktober is de Dutch Design Week in Eindhoven, waar zijn bijdrage Maarten Baas makes time te zien is. Ook is het tijdelijke restaurant door hem vormgegeven, en Sergio Herman verzorgt het menu. We hebben net zijn frieten kunnen uitproberen: ik denk dat het met dat menu ook wel best zit. Je kunt er nog net naar toe.

Hierbij: bewerkt papier voor het schilderen.  Lees het artikel.