Schok van herkenning – Jordan Wolfson in het Stedelijk

Schok van herkenning – Jordan Wolfson in het Stedelijk

Schok van herkenning – Jordan Wolfson in het Stedelijk Museum met Coloured sculpture. Nog t/m 29 januari te beleven, en als je je nou èrgens wil confronteren met ons eigen vastgeketend zitten aan ongelukkig makende omstandigheden, dan ga je daar naar toe. Kunst is er niet voor de gein. Kennelijk. En het is indrukwekkend, hoor.

Mad

Zo’n aardige, kleurige, maar hulpeloze houten pop, die net als Pinocchio zo graag mens wil zijn (zo zie je maar…), een naïeve Alfred Neuman uit de Mad, die, hoe verbeten ook, zich niet staande kan houden in het geweld dat hem overkomt. Zelf vervuld van louter goede bedoelingen zit de marionet aan zware kettingen vastgeklonken en laat zich eindeloos mishandelen. Door een manische verliefdheid wellicht. Of door om het even wat. Een slachtoffer, zonder enige macht over zichzelf. Lijdt hij omdat hij vastzit, of zit hij vast aan het lijden? Gevangen. In een grote kubusvormige constructie.

Box

Maar dat hij los kan zijn, dat bewijzen wij – zijn publiek – , dat zonder die ketenen staat te kijken naar die grote ‘box’ waarin hij gevangen zit, een frame van metalen balken. Hij zit gevangen, wij zijn vrij. Wij lopen er om heen, we kijken, we lopen weer weg: wij zitten niet in zijn box: dat geeft een opgelucht gevoel.

Wat raakt is een vage ongerustheid, een onderhuids crazy itching feeling, dat wij dan wel niet in zijn box zitten, maar dat wij onze eigen onzichtbare gevangenis met ons meeslepen. Ons eigen nauwelijks tastbare denkraam, waar wij net zo min als de marionet aan lijken te kunnen ontsnappen. 

It’s a miracle

Zijn ketenen zijn de onze niet. Onze ketenen zijn niet die van een ander. Kennelijk bestaat er, ergens, om een wonderlijke hoekje heen gekeken, de mogelijkheid om er van buitenaf naar te kijken in plaats van erin gevangen te zitten.

Daar is een opening, een ruimte in onze redeneringen. Al dat vastgeketend zitten: het is potentieel maar relatief. Op zo’n moment dat we dat verrast beseffen zijn we vrij, verlost. Geen zelf-gepijnig meer.

Note

Note to self: I’m free – Snap out of it – Let go of the box.

(Er zijn wel eens kunstenaars, die vinden dat ze een oplossing hebben gevonden omtrent dat lijden, zoals Anton Heyboer bijvoorbeeld, maar die was dan ook niet goed snik. Lees: De Schatkaart van Anton Heyboer. En kijk vooral ook nog even bij hoe de Grot van Plato wordt uitgelegd in een animatie.)

Hierbij: Mad Pinocchio, pastel op papier,  35 x 50 cm, januari ’17.  Kijk de video hier. Video Stedelijk Museum over Manic/ Love van Jordan Wolfson.