Ik dacht werkelijk, dat ik… buiten mijn oevers getreden was – Belcampo

Ik dacht werkelijk, dat ik… buiten mijn oevers getreden was – Belcampo

 

Ik dacht werkelijk, dat ik… buiten mijn oevers getreden was – toen ik ’s nachts in de tuin zat te werken in het overdonderende licht van de volle maan. Zo’n waterval van helder licht, en toch niet genoeg zien om me ergens op te kunnen focussen. Alles in flux.

Kwijt

Dat doet duisternis: de dingen weigeren in hun bekende vorm te verschijnen. Ze zijn nieuw, bezig geboren te worden. Het zijn vreemden. Ook jezelf kun je niet afbakenen. Overgeleverd aan van alles waar je geen grip meer op hebt. Denken of weten helpt je niet.

Je bent kwijt. Dit is het rijk van de nieuwe impulsen, de creativiteit. 

Belcampo

Dat ene zinnetje in het wonderlijke Bekentenis van schrijver Belcampo lijkt daar zoveel op: ‘Ik dacht werkelijk, dat ik… buiten mijn oevers getreden was.’ Bizarre verhalen schrijft Belcampo, bizar als in ‘vrijheid van geest’, en: alle ruimte aan de lenigheid van fantasie.

Broodnodige duisternis. Zolang je vertrouwen hebt. 

Dan weet je dus meteen waarom deze site zo enthousiast donker is.

 

 

Hierbij: detail van In the moonlight, ’17, het gehele werkstuk vindt je hier, in gallery Tuinatelier . Meer over wat duisternis doet voor de creativiteit.

Meer: Over Belcampo. Een deel van het verhaal Bekentenis. En van Drs. P.:

  • Groningse medicus
    Herman P. Schönfeld W.
    Heeft zijn verbeeldingskracht
    Gloedvol verwoord
  • Heeft iemand ooit van een
    Hallucinantere
    Sterker bezielde
    Verteller gehoord?     (Drs. P, Zeslettergrepigheid, blz. 129)                      (Voor A.)
 

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Scroll naar boven