Ze is ziek. Afscheid van een rode beuk

Ze is ziek. Afscheid van een rode beuk 

Ze is ziek. Afscheid van een rode beuk. Ze wordt omgezaagd. Enorme grote rode beuken heb ik hier in de omgeving zien staan, en zien gaan. Gek dat je ze niet vergeet. Nog weet ik de rode koepel van bladeren, die bij de bioscoop aan de Snouckaertlaan boven alles uitstak. En de Madame bij huis Randenbroek dan. Maar nu deze. Ook aan deze beuk bij het Gemeentehuis bewaar ik een herinnering: zoals ze groot en rustig haar rode bladerdak uitspreidde over de houten wagens van The Gipsy Road Show, de lichtjes, het kampvuur, de muziek van het Rosenberg Trio en al het feestelijke, en soms verdrietige, tumult.

Party over

Wekenlang had de stad, en ik daarbij, op z’n kop gestaan. Spektakelstukken, theater, muziek en optredens overal. Prachtig weer. Gratis de Parade, als traktatie voor de stad die de oorsprong daarvan is. Het was 2009, Amersfoort vierde een speciale verjaardag. Wat heb ik er veel getekend en geschilderd. Live natuurlijk. Maar het werd vanzelf de laatste dag, daar doe je niks aan, en alles werd opgebroken. Feest afgelopen. Ik ging er kijken of ik nog een laatste tekening kon maken. Geen muziek meer, de enige geluiden waren die van vrachtwagens en werklui. Het zal ook verduld nog aan toe ook nog wel weer een maandagochtend geweest zijn, brrrr.

Alleen zij, stil, rechtop, gaf met haar bladerdak de kille ochtend nog wat kleur.

Hierbij: De laatste tekening van de hele serie. Penseel en inkt, oliekrijt, A4 formaat, ’09. Kijk de korte video, overigens gefilmd onder die rode beuk, voor meer. Het artikel in de AD over de beuk.  (En ik vindt het maar niks al dat gezaag.)