Knetterende Boogiewoogie, of heel veel vrouwen – Piet Mondriaan en Anton Heyboer (4)
Knetterende Boogiewoogie, of heel veel vrouwen – Piet Mondriaan en Anton Heyboer (deel 4)
Piet Mondriaan en Anton Heyboer. Het was geen saaie man, hoor, die Piet Mondriaan, want wat je in het Gemeentemuseum Den Haag niet meteen ziet: je danst je het het hart uit je lijf met de Boogiewoogie, knallende actie – en dat deed hij zo graag. (Zie link hieronder) Je ziet die sprankeling terug in zijn werk, stap voor stap, vlakje voor vlakje. Net zo min was Anton Heyboer zo’n sufferd, met al die mooie meiden om zich heen. Al was er daar wat minder genieten bij, want Heyboer zocht problemen op – altijd om zichzelf scherp te houden.
Aanvoelen en aanwijzen
Mondriaan schatte de ‘ware wereld’ van zijn – tot op de kern zuiver gemaakte vormen en kleuren – niet in als iets waar onze gewone wereld klaar voor was. Volgens hem kwam dat door ’tijdelijke (de optimist) tegenstellingen, en tragiek’. Heyboer was ook niet zo positief gestemd over hoe de mens functioneert. Toch hebben die twee zich ervoor ingezet – want het kon gaan gebeuren – dat de mens wakker werd. Hoe ze dat deden? Zoals de dirigent, van binnen luisterend naar hoe de muziek echt klinkt, en het stokje opgeheven voor het orkest, proevend, tastend, en aanwijzingen gevend. Maar dan met andere materialen. (Luister naar het radio-interview, 45 minuten, met 5 x muziek ertussendoor.)
Alles is je materiaal, ook je atelier. En je vrouwen. En ieder moment
Ruimte, dans, je huis, je vrouwen: dan is alles je materiaal. Het hele leven. Mondriaan gebruikte alle ruimte om een schilderij. En hij danste het. En hij danste zijn schilderijen. Iedere stap een moment. Iedere schilder-handeling is een moment – dat helemaal geleefd wordt. Ook bij Heyboer. Die leefde zijn werk en werkte om het echte leven te voelen. En Heyboer bouwde (zijn woonplek in Den Ilp) en werkte aan, inderdaad: aan zijn vier vrouwen. Mondriaan koos zijn muziek (de jazz), de stad om in te leven (New York met zijn rechthoeken en energie), zijn dansen (de Boogiewoogie, zie link onderaan), en vormde zijn eigen woon-atelier.
Altijd antennes uit
Van het slepen met oude balken in de modder (Heyboer) tot het verplaatsen van kleurvlakken in zijn woonatelier (Mondriaan), ze lieten zich altijd leiden door wat er juist en raak was. Ook in het groot: ook al was het Stedelijk Museum geschokt (Heyboer). En Mondriaan liet zich evenmin corrumperen door situaties die niet (meer) klopten met zijn eigen pad, en verliet gerust een samenwerking (De Stijl).
Ze liepen niet mee, en praatten een ander niet na, ze bleven naar ‘binnen’ luisteren.
(Dit is het vervolg op deel 3. Het slot: deel 5, volgt nog, met de oplossingen voor alle wereldproblemen: Piet Mondriaan en het ei van Anton Heyboer. Lees meer over zijn systeem.)
Hierbij: De twee woonplaatsen-ateliers. Boven: stokken als de gekantelde lijnen van Heyboers systeem op het graf van zijn lievelingshond Kunti. Met horizontaal en verticaal daardoorheen de kruisende lijnen van hoe de vier delen van de foto gemonteerd zijn. Een kruis in een andere dimensie. Kleiner: het atelier van Mondriaan met Victory Boogie Woogie.
Meer: Kijk de korte video over Mondriaan en de Boogiewoogie. En kijk hier eens hoeveel energie dat is, dat dansen van de Boogiewoogie.
Voor H. L., met dank.
Geef een antwoord