Jaar: 2018

Hoe de Spaanse flamenco met Tibetaanse zand-mandala´s te maken heeft – La Chana

Hoe de Spaanse flamenco met Tibetaanse zand-mandala´s te maken heeft – La Chana Hoe de Spaanse flamenco met Tibetaanse zand-mandala´s te maken heeft – La Chana

Hoe de Spaanse flamenco met Tibetaanse zand-mandala´s te maken heeft – La Chana Geen ene malle moer zou je denken. Tibet: koud, Spanje: warm. Stokoude religie tegenover vurige hartstocht. Intense rust tegenover oorverdovende ritmes. Een stap flamenco en al het zand van de mandala stuift op. Blijf daar maar zen bij. Maar intussen is de Flamenco Biënnale aan de gang (Zie link onder), en kort geleden zag ik, en jij misschien ook, La Chana, de documentaire over Antonia Santiago Amador, een van de grootste sterren in de flamencowereld. Het was in de jaren zestig en zeventig dat zij de wereld deed […]

Or else ask your mom – Kerstmis

Or else ask your mom – Kerstmis Or else ask your mom - Kerstmis

Or else ask your mom – Kerstmis ‘Or else ask your mom’. Dat staat er in het wasmerkje van de nieuwe trui die ik pas kocht. Had dochter toch gelijk, de trui was bedoeld voor een andere doelgroep dan de mijne. Want mijn mom ligt momenteel bedolven onder de kerstversieringen, samen met mijn dad, op de Nieuwe Ooster. Al weer jaren. Tot mijn spijt. Daar kan ik niks meer vragen. Daar kan ik alleen nog maar wat rondhangen en wandelen en Amsterdam opsnuiven. Luisteren naar de geluiden die kerstmis afgeeft. Op een nat houten bankje een beetje zitten gluren naar een […]

Dat eindeloze schuldgevoel van ons – doodgewoon even uitgelegd. En opgelost.

Dat eindeloze schuldgevoel van ons – doodgewoon even uitgelegd. En opgelost. heijboer

Dat eindeloze schuldgevoel van ons – doodgewoon even uitgelegd. En opgelost. Een blog in drie delen. Ze speuren en puzzelen maar door, die kunstenaars. Misschien is dat ook wel het nut van kunst. Neem nou schuldgevoel, die zeurende pijn in je buik. Of je het ‘wel verdient’. Of andersom: en dan krijgen ‘ze’ de schuld. Wie? Maakt niet uit, de ander. Schuld, schuld, schuld. Eigen schuld, dikke… Als het niet Money is that makes the world go round, zoals in het liedje, dan is het wel schuld. Daarin zijn we kampioen. Terwijl het zo simpel op te lossen is. Volgens […]

Het kunstwerk dat er niet was – A balancing act, bij KAdE

Het kunstwerk dat er niet was – A balancing act, bij KAdE Het kunstwerk dat er niet was - A balancing act, bij KAdE

Het kunstwerk dat er niet was – A balancing act, bij KAdE Het kunstwerk dat mij het meest opviel, daar in Amersfoort, dat was niet de olifant – die ondersteboven met z’n slurf steun vindt aan de muur – maar het kunstwerk dat er niet was. Wat mij daar triggert, dat is het citaat van Piet Mondriaan (zie onder), haast onopvallend in een kleine zij-ruimte te vinden is. Nergens iets van zijn hand te zien. (Nu ja, er is natuurlijk heel veel van zijn hand te zien in deze stad, en heel dichtbij ook, maar niet in deze ruimte dus.) […]

De lekkere bekkies van Leonardo da Vinci – in Haarlem

De lekkere bekkies van Leonardo da Vinci – in Haarlem De lekkere bekkies van Leonardo da Vinci - in Haarlem

Lekkere bekken Dat zal hij wel leuk gevonden hebben, Leonardo da Vinci: karikaturen tekenen. En de eigenaardige koppen die hij tegenkwam. En dan ogenblikkelijk stormt de tekenaarsgemeenschap ervandoor met zijn vondsten, ze hebben er pret aan ongetwijfeld, maar het is ook gemakkelijk succes oogsten met het natekenen van wat al succes oogst. Klein als ze zijn, ze zijn te zien in Teylers Museum in Haarlem momenteel. Maar in een tijd zonder plastische chirurgie, waren er waarschijnlijk gratis mombakkesen genoeg te vinden om als eigen model uit te zoeken. Wees eens origineel denk ik dan. Al is het in een tijd […]

Dat schilderen van Frans Hals – het knispert en knettert

Dat schilderen van Frans Hals – het knispert en knettert Dat schilderen van Frans Hals - het knispert en knettert

Dat schilderen van Frans Hals – het knispert en knettert  Er is geen enkel veegje verf waar verveling, of slordigheid uit spreekt. Snelheid, ja, hoge snelheid, vol plezier om de uitdaging om telkens weer precies – of dan tenminste nog nèt raak – de penseel op het canvas terecht laten komen. Nooit minder dan dat. Maar ook nooit een centje meer: er wordt niet door-gepeutert. Nooit. Een stuitende hoeveelheid levenslust springt je tegemoet, lef en branie. Ik kan het niet helpen, ik moet altijd even naar adem happen bij zijn werk. Er wordt wel gezegd dat hij een dronkaard en […]

Het voetje van Rubens – te vinden in Rotterdam

Het voetje van Rubens – te vinden in Rotterdam Het voetje van Rubens - te vinden in Rotterdam

Het voetje van Rubens – te vinden in Rotterdam Zowaar een hele expositie gewijd aan nou nèt het enige waar een schilder(es) echt los kan gaan: de explosie aan creativiteit, die vooraf gaat aan ‘Het Echte Werkstuk Voor De Opdracht’, namelijk ‘De voor-schetsen’. Werk, waar zo vaak op neergekeken wordt. Maar intussen! Alle remmen los, het danst en feest en bruist, en alles mag. Hoe ziet een engel hoog in de lucht er eigenlijk uit? Hoe kijkt baby Christus bij zijn besnijdenis? Hij zal er zelf geen hout om gegeven hebben, Peter Paul Rubens, als hij in zijn schetsen (in […]

De wilde god

De wilde god De wilde god

De wilde god  Ze stelt zelf haar boeken samen, en ze brengt zulke wezenlijke zaken altijd  zo opmerkelijk korzelig – kort door de bocht, maar altijd raak – onder woorden: Lotti Heyboer. Daar wil ik je even kennis mee laten maken. Zoals ze me vertelde waarom dan toch ze in de jaren ’60 haar hele leven – familie, verloving, toekomst (Franse graaf, kasteel en al) – op z’n kop zette om bij Anton Heyboer te gaan leven, de kunstenaar met de vele bruiden. Ook deze woorden van haar, die ze impulsief schreef en mij stuurde, jaren na het overlijden van […]

Een handkus voor Co Westerik

Een handkus voor Co Westerik Een handkus voor Co Westerik

Een handkus voor Co Westerik Hij is dood. 10 september. Hij was 94 jaar. Zijn allerlaatste werkstuk De handkus hangt nu bij het Boijmans van Beuningen in Rotterdam. En er komt een grote expositie aan (zie link onder). De man, die stilletjes en rustig, onverstoorbaar, mijn hele leven lang heeft zitten poeren en stoken in alles wat mij vaag en onbewust gebleven was. Wat ook het lawaai en de afleiding van de dagelijkse dag was: je zag ergens een ‘Westerik’ – en je werd meteen weer op het andere been gezet: dit is er ook nog! Hij wist je trefzeker het […]

Souvenir uit de prehistorie – de wetenschap weet er weer niets van

Souvenir uit de prehistorie – de wetenschap weet er weer niets van Souvenir uit de prehistorie - de wetenschap weet er weer niets van

Souvenir uit de prehistorie – de wetenschap weet er weer niets van NRC, afgelopen donderdag, hebben ze een piepklein steentje gevonden met èchte getekende lijnen erop, een tekening van 73.000 jaar oud. Wat ik altijd al zeg: als kunst zo’n onzin is, waarom houdt het dan niet op? En dan is het al zo vroeg begonnen ook! Waar mensen zijn – daar is kunst. In alle mogelijke vormen en maten. Lees het artikel hier, en verbaas je – met mij – over het gepuzzel over de ‘betekenis’ van dit lijnenpatroon. Is het de markering van de stam waar je bij hoort? […]

Scroll naar boven