De wankele basis van de kunst – het is de schuld van…

De wankele basis van de kunst – het is de schuld van…

(Toets op ‘lees meer’ voor correcte weergave) 

De wankele basis van de kunst – het is de schuld van… het kapitaal? De regering?  En… wat doe je er aan? Wel, zo kan het ook: podcasts: radiogesprekjes op basis van een heleboel spontaniteit en lol, als pop-ups op de gekste plekken door de stad heen – cultuur snuivend – terwijl die om zich heen grijpt. Iedereen is welkom bij Dick, Ron en Elisabeth. Cultuurlijm dus: Radio Inconsequentas, (Zie link onderaan). In nummer 8 van de eerste serie draag ik voor uit onbekend werk van Anton Heyboer, en doen we het ontstaan van kunst uit de doekjes. Luister hier.

En waar gaat het dan mis?

Lees verder en neem een enkele tekst als deze tot u, oh kunstenaar. Of kunstminnaar. Het is niet eens de schuld van de regering, nee, het zit dieper:

‘Vroeger heette het kunst en ‘weten‘schap

En naarmate de man afzwakte

Heeft de regering het kunst en recreatie genoemd

Ik ben denk ik de laatste ‘weten’schapper

Die de ‘kunst als wetenschap’ als basis heeft.’

Anton Heyboer

(Een doordenkertje. Wetenschap is: het systematisch en op een bepaalde manier verwerven van kennis, van weten. Hetgeen Heyboer in ieder werkstuk opnieuw aan het doen was.)

Ai!

Daarvan springt toch het geëmancipeerde glazuur van je tanden. Het mijne wel. Aanvankelijk. Totdat ik begon te begrijpen dat de woorden van deze kunstenaar bij uitstek overdrachtelijk opgevat moeten worden. Wat vind je van deze bijvoorbeeld: als kunstenaar van de mannelijke kunne had Heyboer vlijmscherp in de gaten dat het helemaal nooit iets kon worden, niet met hem en niet met zijn kunst, als hij geen contact maakte met de vrouwelijke component in zichzelf, in zijn bestaan, in het leven. Hij ervoer dat als voorwaarde.

Niet eens om de seks?

Een man schiet te kort als hij zich niet waagt in het grote onbekende avontuur dat vrouw heet. Niet om de seks, of om huisje, boompje, en zo meer, maar omdat zij te bieden heeft wat hij niet zo eenvoudig van zichzelf uit kan beleven: intuïtie, gevoel, een onderliggend weten over hoe het leven eigenlijk in elkaar steekt. Zegt hij, volgens mij. Tenminste – als hij mans genoeg is om die laag in haar te leren kennen, en zich daar aan durft over te geven. En – als de vrouw mee gaat op ontdekkingstocht. Als dat niet (meer) gebeurt, dan verwordt kunst, want dan mist die de cruciale grondslag. En tja, dan ben je met recreatie en consumeren bezig. Bij Jill in de Slijkpoortsteeg, naast waar ooit mijn oude atelier zat, ontstond een gesprek over de vrouwen van Anton Heyboer, en over: waar kunst vandaan komt: kijk hier naar een live-impressie, die hier over gaat.

Hierbij: Mijn oude atelier was wel heel dicht bij de toren. Leuk om even terug te zijn, al bestaat het gebouw niet meer.

Meer: Radio Inconsequentas voor meer cultuur. (Het is misschien maar een luis in de pels, maar met een heleboel luizen komt zo’n dooie pels toch in beweging… ) Het radiogesprek: podcast nummer 8. Lees ook Cultuur – wat is dat?