Het verboden portret
Het verboden portret
Zelfportretten is het onderwerp van de huidige expositie van de Ploegh in Amersfoort (zie link hieronder). Je kunt dat heel ruim opvatten, ga maar kijken. Gaf mij te denken, al dat geportretteer. Verbazingwekkend, hoe je als mensentekenaar, en portrettenmaakster op z’n tijd, bijvoorbeeld kunt stuiten op een heus verbod. Wist je dat? In andere tijden weliswaar, andere landen of cultuur. Dat scheelt een hoop, maar toch, het hield mij zoet, want waarom zou je niet? God mocht al niet om te beginnen, en een bliksemschicht leek niemand iets. Wat moet je dan verzinnen? Gewoon een mens? Mocht dat ook al niet? Sommigen tonen zo’n prachtig gezicht. En als je dan toch van schilderen houdt, en liefde je soms leidt?
Selfie
Nog meer verwarring komt aan bod bij het schilderen van je eigen kop. Of het eindeloos fotograferen, waarschijnlijk alleen om je zelf te eren? Selfies, zelfportretten, wat ben je eigenlijk aan het doen? Je beeld iets af, het wordt een ding. Je denkt toch niet dat jij dat bent? Wordt het afbeelding of wordt het ‘zijn’, het lijkt me dat het daar om draait. Je bent allang je eigen klank. Zo’n weerklank zit er ernaast.
Vroeger
Als er een God is, en die (per abuis?) meende dat jij niets anders was dan zijn tehuis, dan leek zo’n bestaan hem wel genoeg, niet iets dat nog om iets extra’s vroeg. Zoek het elders – en je raakt dat kwijt. Misschien kwam er daarvan zo’n verbod: beeld ons niet af, wij zijn zèlf al God.
(Niet dat zulks me tegenhoudt – ik ben misschien wat goddeloos.)
Hierbij: Zelfportret, detail, grafiet op papier, 42 x 29 cm, ergens jaren ’80. Alweer een ouwetje dus, het werkstuk dan, alles draait zich om, lees maar hoe de tijd alles in de maling neemt – of zelf niet al te serieus genomen moet worden: A tale for the time being
Meer: Kijk bij Portretten Zelfportret bij Galerie de Ploegh duurt tot en met 3 juni 2018. Meer over portretten op deze site.
Geef een antwoord