De wilde god
De wilde god
Ze stelt zelf haar boeken samen, en ze brengt zulke wezenlijke zaken altijd zo opmerkelijk korzelig – kort door de bocht, maar altijd raak – onder woorden: Lotti Heyboer. Daar wil ik je even kennis mee laten maken. Zoals ze me vertelde waarom dan toch ze in de jaren ’60 haar hele leven – familie, verloving, toekomst (Franse graaf, kasteel en al) – op z’n kop zette om bij Anton Heyboer te gaan leven, de kunstenaar met de vele bruiden. Ook deze woorden van haar, die ze impulsief schreef en mij stuurde, jaren na het overlijden van Heyboer, het was net een kort gedicht, ik wil het je niet onthouden. Maar dan moet je wel eerst dit gedicht even een beetje kennen: Sometimes a wild god van Tom Hirons.
Radicaal
Dat gedicht stuurde ze mij eens, samen met die paar regels tekst die vertelden over haar liefde, haar leven, en haar keuze van destijds. Een leven en een keuze waar zij altijd achter is blijven staan: ‘Ik zou het zo weer doen’. En: ‘Een andere weg was er niet voor mij. Niet voor ons.’ (Je kunt het gedicht – Oh heer! Een GEDICHT? Gertverrr – maar zo lang is het niet – tot je nemen via de link onderaan.)
En wat zegt ze dan, onze Lotti?
Ik heb de wilde god niet laten vertrekken
Ik heb de wilde god niet laten vertrekken
Ik ben met hem meegegaan
Dus knip ik, zo nu en dan
De klimop en de wingerd
Uit mijn raam
En de bruidssluier
Die langs de pannen naar binnen kruipt.
Lotti Heyboer, 2016
(Lees verder na de afbeelding)
Stoer. Want – daar gaat het servies
Luister (hier) naar Sometimes a wild god, voorgelezen door Tom Hirons zelf. Of lees de tekst hier, (je kunt het ook aanschaffen). Over zo’n Dionysos (Bacchus) valt veel te vertellen (lees hier), maar kort gezegd praat je bij zo’n god over 250% levenskracht, charisma, seksuele energie. Daar sneuvelen de kopjes bij, maar het helpt je wel om uit een veel te vastgeroest en destructief – want levenloos – patroon te komen. (Lees verder na de afbeelding)
Een god was Heyboer nou natuurlijk ook weer niet, ècht niet, en het gáát misschien helemaal niet eens over hem, maar toch…
‘Ik voelde dat er iets helemaal omgegooid moest worden in mijn leven’, zegt Lotti. ‘En dan kies je voor een bestaan bij een revolutionair mens, een guerrillero. En dan kun je niet rekenen op een kalm leven…’
Misschien kan kunst alleen maar ontstaan – als je radicaal genoeg durft te zijn.
Intussen zit ze nog steeds niet stil
Bij de vrouwen die ‘man’-moedig stand houden in hun volstrekt oorspronkelijke leefsituatie is er altijd werk van Heyboer te koop, kijk hier op hun webwinkel. Of, heel erg toegankelijk, hier op de nieuwste webshop. Lotti Heyboer is intussen ook nog bezig geweest met haar vertaling en interpretatie van een interessante serie korte Chinese teksten, die je als een boekje vol wijsheid kunt gebruiken: de Shen Shu (kijk hier en hier voor meer uitleg). Ze maakt de mooiste foto’s, die kun je daar ook in zien. Daarnaast heeft zij enkele jaren geleden ook een dik, prachtig fotoboek over het leven met Anton Heyboer afgeleverd, kijk – en bestel (voor niet al te veel geld want daar was meneer Heyboer altijd op tegen) hier.
Hierbij: de illustratie bij het gedicht van Rima Staines.
Meer: Lees Maar waarom dan? De vrouwen van Anton Heyboer. De bruiden. (Lotti staat op de foto daar in het midden.) Iets heel anders over Lotti: Lotti looks. Kijk hier naar werkstukken die ik maakte bij Heyboer thuis. Andere teksten over Anton Heyboer vind je hier. (Anton Heyboer is er al een poosje niet meer, maar toch blijft die bruidssluier maar naar binnen kruipen…) Of kijk gewoon even bij A walk on the WILD side…
Geef een antwoord