Or else ask your mom – Kerstmis

Or else ask your mom – Kerstmis

‘Or else ask your mom’. Dat staat er in het wasmerkje van de nieuwe trui die ik pas kocht. Had dochter toch gelijk, de trui was bedoeld voor een andere doelgroep dan de mijne. Want mijn mom ligt momenteel bedolven onder de kerstversieringen, samen met mijn dad, op de Nieuwe Ooster. Al weer jaren. Tot mijn spijt. Daar kan ik niks meer vragen. Daar kan ik alleen nog maar wat rondhangen en wandelen en Amsterdam opsnuiven. Luisteren naar de geluiden die kerstmis afgeeft. Op een nat houten bankje een beetje zitten gluren naar een hele familie die op koffievisite is bij ma, zo te zien, een graf of wat verderop. Gezellig is het daar. Er wordt zelfs iets geschonken. Wonderlijke kruisbestuiving tussen wat is en wat nooit meer terugkomt.

Of je ogen laten dwalen over de vergezichten in het park. De ragfijne douw-druppeltjes in de kou. De enkelingen, die doelgericht met schepje en gietertje op weg zijn naar andermans einde. Stil. Het hondje, de eekhoorn, de ginkgo. De kippetjes, die voorheen altijd met verbazingwekkende doodsverachting, dom of streetwise, rondscharrelden langs de afrit naar de Wibout, ik zie ze niet meer. Hoe is dat afgelopen? Toch teveel auto’s? Maar – zelfs treurigheid lukt me niet.

Ask your mom. Ze weten niet wat ze aanrichten.

Hierbij: Detail van een pastelportret van die twee, gemaakt toen ik piepjong was. Zucht. 

Meer portretten vind je hier. 

Voor M en X en J E