Leef je nog?

Leef je nog?

Een kunstenaar kunst, een minnaar kust. Een kok, die kookt, een tuinier, die tuint.

Waarom? Omdat ze dan het gevoel hebben te leven. Een moment of wat. Het gaat niet altijd om het resultaat.

Een bungeejumper springt, een zeiler zeilt, een sporter sport. 

Alles op de toppen van je kunnen, en daaraan voorbij. Want waarom zou je anders?

Is het de adrenaline? Is het ’t gevoel er ‘even niet te zijn’? Van de wereld zijn?

En wat is er dan buiten zulke momenten – die zo vaak maar heel kort duren?

Waar wil je niet zijn?

Gepieker en stress, angsten en woede, hebberigheid en een heleboel jezelf voor het lapje houden. 

Een grijzige en verwarrende brei. Als je eerlijk bent: dat noemen we leven. Gats.

Is dat alles?

En een uitstapje daar uit is welkom. Er zijn zat manieren.

Maar iets ondernemen dat je comfort en geruststelling verpest? 

En dan ontdekken dat zo iets ook nog het beste resultaat oplevert?

Dat zijn pas verrassingen.

Het echtste leven ligt buiten de box. En de onbedoelde resultaten zijn het bewijs.

Als kunst toch alleen maar zou draaien om het doen zelf. 

Vreselijk, toch?

Nou moet je wel…

(Hierbij een detail van ‘Katsura en de regenbui’, een pastel van afgelopen november. Knallende kleuren.

Het is nu december, de laatste blaadjes hebben het opgegeven.

Maar de wortels in de grond en de nu lege takken in de motregen zijn nog heel wat van plan.)