Categorie: Gasten

I dance because I do not trust words – Juli Dans

I dance because I do not trust words – Juli Dans I dance because I do not trust words - Juli Dans

  Natuurlijk kun je niet tekenen bij zo’n intieme dansvoorstelling – van vader en dochter – als die van afgelopen zaterdag in de Melkweg. Dansen om contact te zoeken. De rits van de tekenetui opendoen, dat geluid alleen al zou alles kapot kunnen maken. Plus, het is stikkedonker. Maar het was tantelizing. Dus dan maar blindelings. In de woorden van Ben Wandelen: Samurai Dochter Kaori voelt zich door haar westerse dansopleiding en -carrière soms een vreemde in haar Japanse lichaam én komt ook nog eens om in haar vele vragen. Vader Hiroshi is daarentegen een man van weinig woorden én […]

De flair van Wim Zwiers

De flair van Wim Zwiers

De flair van Wim Zwiers   De flair van Wim Zwiers. Een brief die ik kreeg na een bezoek in mijn atelier: Brief ‘Beste Marjan. Jij beeldt beweging uit, en dat kun jij. Wim Zwiers beeldt ook beweging uit, en dat kannie. Er zijn dus tenminste twee manieren om zalig te worden. Hier zie je ze vlak bij elkaar.   Jij neemt de actie mee in je werkwijze. Jij beleeft de spanning, je krijgt er krampies van (zo ongeveer), zo hoort het. Wim Zwiers doet ’t anders. Hij piekert net zo lang, tot hij het resultaat van te voren al zo’n […]

Le Nozze di Figaro

Le Nozze di Figaro

Le Nozze di Figaro   Le Nozze di Figaro, daar vertelt Ben Wandelen over. En ik maakte The singer. ‘Heb mijn hart weleens vastgehouden bij de Opera-Zuid-ontwikkelingen… de Rigoletto van vorig seizoen raakte naar mijn idee nog nét niet de bodem… het mocht dan ook nooit wat kosten; intendant Miranda van Kralingen moest echt toveren én toveren kan ze… alleen houdt ze er wel mee op én dat is jammer. Vanavond stond ze in Le Nozze di Figaro als Marcellina zelf weer op het toneel en was ze – hoewel bedeeld met een bijrol – voor mij dé magneet op […]

Alma-Tadema, klassieke verleiding

Alma-Tadema, klassieke verleiding

Alma-Tadema, klassieke verleiding   Alma-Tadema, klassieke verleiding. Trump versus Clinton: de Amerikaanse verkiezingen waren hevig bezig, maar Ben Wandelen vond: ‘Vandaag is het toch slechte smaak troef; konden wij mooi ongegeneerd naar Alma-Tadema… de grootmeester van… ja, van wat eigenlijk? Van het marmeren witte bankje natuurlijk! Trouwens… hoe hij iedere keer met licht, lapjes stof en rekwisieten schuift is zeker amusant; Photoshop avant la lettre… én als hij na jaren schuiven opeens het mediterrane licht helemaal toelaat, gebeurt er ook echt wel wat… zijn Biezenmandje is Hollywood op z’n best en bij De rozen van Heliogabalus raakten ook wij bedwelmd […]

Jephtha

Jephtha

Jephtha     Jephtha, de opera. Ben Wandelen heeft daar even een bezoek gebracht, en dat is maar goed ook: het leverde mij een werkstuk op:    ‘Händels Jephtha in grandioze uitvoering; een decor dat genoeg aanknopingspunten biedt voor oog en verhaal en verder alles fijn open laat. De zo noodzakelijke barokke theatertrucs waren er: donder, bliksem en een pracht van een wolk aan een touwtje. Godzijdank weer dat fijne Concerto Köln in de bak met een dirigent die drama biedt aan oog en oor: Ivor Bolton… dit jaar lijkt hij wel overal in mijn muziekagenda op te duiken… Niet […]

Oude muziek aan het IJ

Oude muziek aan het IJ

Oude muziek aan het IJ   Oude muziek aan het IJ. Ben wandelen was in het Muziekgebouw aan het IJ: ‘Het Huelgas Ensemble van oudemuziekbrigadier Paul van Nevel bracht eerst wat ten gehore van een late Franco-Vlaamse polyfonist: Jacobus de Kerle, dus niets nieuws onder de zon. Daarna ging het Minguet Quartet iets aardigs van Wolfgang Rihm te lijf, waarna wij even de benen mochten strekken. Ensemble en Quartet zouden daarna Et Lux van diezelfde nieuwlichter Rihm brengen… de collegaatjes van het Hilliard Ensemble schijnen dit al eens samen met het Arditti Quartet hebben geprobeerd en dat was volgens Van […]

De Warme Winkel speelt de Warme Winkel

De Warme Winkel speelt de Warme Winkel

De Warme Winkel speelt de Warme Winkel   De Warme Winkel speelt de Warme Winkel in de Stadsschouwburg, Amsterdam. Razende reporter Ben Wandelen bericht: Before ‘Nadat jarenlang een hoofdstedelijke kunstkop tevergeefs tegen mij had aangezannikt, heb ik in januari 2013 de stoute schoenen dan toch maar eens aangedaan… het vroor en De Warme Winkel speelde de überlaatste reprise van hun Villa Europa; dat bleek nog eens ergens over te gaan én zeker ook om te lachen. Het was voor mij het begin van meer; zag er inmiddels 15… en vanavond? De Warme Winkel speelt De Warme Winkel én dáár heb […]

Ondertussen in Haarlem

Ondertussen in Haarlem

Ondertussen in Haarlem   Ondertussen in Haarlem. Gast Ben Wandelen was bij een concert: ‘Vilde Frang was weer in de stad, en dit keer waren wij erbij… gister in Brussel had ze alleen wel wat verkeerds gegeten én ze lijkt gewoon al zo’n trillend wit berkenboompje; totdat ze gaat spelen… glaszuiver, retestrak, fluweel zacht én dat alles met een roboteske motoriek die in Ridley Scotts Bladerunner niet zou hebben misstaan. Pianist Aleksandar Madzar bleek trouwens haar ideale metgezel… ook hij speelt gevoelsvol onweersvrij romantisch… Hun samenspel was er één van gelijken; dus de ego’s waren fijn in de kleedkamer gebleven. […]

Ariadne auf Naxos, de opera

Ariadne auf Naxos, de opera

Ariadne auf Naxos, de opera   Ariadne auf Naxos, de opera Ben Wandelen is natuurlijk weer op pad geweest, nu naar het Zuiderstrandtheater in Den Haag. Naar de opera: ‘Echt zo’n stuk dat niet snel uit de mottenballen wordt gehaald, Ariadne auf Naxos. Hoewel de laatste jaren toch zo her-en-der; wat vrolijk stemt én gelijkertijd ook zorgen baart; na exact 100 jaar is het ding blijkbaar niet alleen mij iets te actueel… Het botst Over de botsing tussen lage en hoge cultuur. Bij Richard Strauss was dat nog in goede handen. Gelukkig ook bij de Reisopera, maar dat dit visuele […]

Hair

Hair

Hair   Hair Hair, de musical is weer in het land. Hoe heeft het zover kunnen komen? 1968, Amsterdam. Ik vond pas geleden de verschoten krantenadvertentie nog in een boek uit antiquariaat Het Ezelsoor, en heb ‘m bewaard natuurlijk. Met verhitte koppen zaten we in de Rai, groentjes nog, want lang, lang geleden: toen het allereerste bloot op toneel te zien was. Compleet met rennende politieagenten in de zaal, blazend op hun fluit. Ook acteurs natuurlijk. Want burgemeester van Hal had nog zo druk overlegd: bloot? In het theater? Dat was verboden. Maar verbieden, dat zou nu zeker niet werken. We hadden […]

Scroll naar boven