Kunst Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe _________________ Uit Verzameld werk, 2002 Martin Bril Hierbij: detail van (een van mijn) klaproosjes, klik hier voor galery tuinatelier. Met dank aan AdJ
Tag: Gedicht
De zwaluwen
De zwaluwen Hoog in de lucht met trillende vleugels gespreid op de lentewind komt mee met de bloesem een zwaluwenpaar op weg naar een nieuw begin Onder hen – met plezier in hun kreten trekt een mens vol verwachting langs een pad naar het zelfde doel – Maar het prachtige huis vol feesten en kunst is nu tot een schijn vervallen leeg zonder leven geen zwaluwenpret geen plaats om het hart op te halen —————————————– Marjan Pennings, 2022 (Deels naar Shenshu 340, A pair of swalows, een oud Chinees gedicht. Klik voor […]
Het is tijd
Het is tijd Raakt het minste lentebriesje zachter dan een zucht parfum kale wintertakken aan dan springt de bloesem open met een vastbeslotenheid van een hart dat focus heeft ——————————– Marjan Pennings, 2022 (Naar Shenshu 161, A touch of spring. Een oud Chinees gedicht. Klik.) Klik De eerste lentebloesem – nog in de vrieskou – 2011 Acryl op doek, ca 100 x 80 cm. Klik: voor meer Tuinatelier.
Koningsdag
Koningsdag Dicht opeengedrongen verscholen bij elkaar een bassend koor van onbenulligheid klevend aan elkaar Lawaaiige nietszeggendheid eindeloos kabaal Dicht opeen geperst zijn wij samen een groot lijf Het boert en plast en walmt zo opgelucht Gerustgesteld en zeker – niet alleen De alcohol en wat niet meer bindt ons en zet de toon de ritmes geven ons nog een beetje vorm We klampen vast en raken aan We drukken ons aaneen Geen stap opzij de straten in waar lucht en ruimte is want daar ben je alleen En als een waas hangt om ons heen het stijgend promillage dat geeft […]
Ceci n’est pas une fleur
Ceci n’est pas une fleur Als ik zo werk op deze manier dan wordt het geen bloem een beeld is nooit het doel Het is een gesprek zonder woorden met hoe ik geboren ben als jij en zij en wij de samenspraak waarvan mij de oren tuiten ogen schitteren Omhelzing diep als aarde thuis in alle schakeringen ongehoorde stille kracht (Hierbij: Iris en tulpen, bronsvenkel. pastel ’21) (Klik op afbeelding voor vergroting) Was er niet iets met een of andere Boeddha die een bloem liet zien aan zijn publiek? En dat maar een enkeling het begreep? Dacht ik. Lees […]
Namasté
Namasté Met dezelfde vingertjes waarmee ze in haar neus peutert, haar kleine broertjes broek ophijst of een jak melkt begroet ze je, onbevangen en blij. Felle zon, koude wind. Ergens in zo’n streek als waar de Himalaya ligt vermoed ik zo. Ik vond het plaatje op een flard van een tijdschrift, geen idee welk, en kreeg acuut schilderzin. Olieverf, in 2000. Daar staat ze in een afdankertje uit een heel ander land, met daarop een ster geappliceerd. Ooit was daar een heel ander kind blij mee. Jij bent een wonder Namasté: ik groet het licht in jou. Wat dat ook […]
Op het erf van een kunstenaar
Op het erf van een kunstenaar (na een bezoek aan het erf van Anton Heyboer) Rommel denk je rommel zie je alweer een stapel hout allang begroeid – met zacht schoon mos, dat glinstert in de zon. ‘En wat is dit?’ een metalen ring krakend van rode roest ‘Oh dat – dat hoort hierbij: ‘ Metaal om dieren mee te binden neusgat – mondhoek – zachte hals – aangespoord met grof geweld de wagen in op naar de slacht. En vol verbijstering scheurt door mijn lijf: niet alleen maar vee Wat hier nu ligt – onschuldig hout – […]