Er zit een man in Lelystad – Anthony Gormley Hij zit daar, aan het water. Of nee, hij zit niet, hij hurkt. Hij hurkt aan het water. 25 meter hoog torent hij uit boven het intens vlakke landschap – en zit. Heel stil. Eens ging de zee hier tekeer. Het water is wijd. De horizon is wijds. En hij zit. Meer doet hij niet. Of wel eigenlijk: hij geeft zich over. Aan de wind, de kou, de warmte, het water. Heel stilletjes – dag en nacht. De armen om de knieën geslagen hurkt hij daar. In zichzelf besloten, maar open […]
Tag: kunstenaar
Niks dan kleur en humor – maar diepzinnigheid zat. Grayson Perry meets Desiderius Erasmus
Niks dan kleur en humor – maar diepzinnigheid zat. Grayson Perry meets Desiderius Erasmus Hij kan ook alles zou je denken: tekenen, keramiek, wandtapijten, kleding, zichzelf in kaart brengen (letterlijk-kijk maar), zijn eigen vrouwelijke kant (Claire, kijk hier) accepteren, de hele kont tegen de hele kunstwereldkrib gooien (‘I wonder if the whole art market isn’t a money-laundering scheme’ – zie onderaan) met vazen en wandtapijten en met zijn Harley Davidson vol zuurstokkleuren – het houdt niet op. Wat een hoop fantasie. Het gaat alle kanten op zou je denken, behalve dat het dat niet gaat: Grayson Perry (1960) heeft een […]
Zelfs in de allerkleinste dingen – een potje bieslook van van Gogh
Zelfs in de allerkleinste dingen – een potje bieslook van van Gogh Het is al jaren geleden, dat ik dit schilderijtje zag, maar ik ben het nooit vergeten. Het voelt als een oude bekende. Een simpel aardewerken potje, wat groene sprietjes. Meer niet. Gezien door Vincent van Gogh, en door hem met alle égards geschilderd als betrof het een onderwerp van spectaculair formaat. Maar vorsten of heroische heldendaden zijn hier niet te zien. Daar keek hij doorheen, dat had geen belang. Wat hij wel zag – dat zien wij niet meer: in het kleinste en onbenulligste dezelfde oerkracht die ons […]
Ping! Wanneer is iets kunst?
Wanneer is iets kunst? Daar was de vraag weer. Als kunstenaar krijg je regelmatig een “overhoring”. Is maar goed ook, dat houdt scherp. Toen mijn kind erg jong was en vrolijk al rondkleuterend in tuin en atelier ook een zeer creatief mens bleek te zijn, stelde zij mij dezelfde vraag. ‘Mama, wanneer is iets kunst eigenlijk?’ Oeps, daar sta je dan. Scheppen Gelukkig hadden we in die periode een nieuw zelfbedacht spelletje in huis. Ping! Zo heette dat. (Lees door na de afbeelding) Lievelings-tante was in Rome naar de Sixtijnse kapel geweest en de schilderingen van Michelangelo waren uitgebreid besproken. Met […]
Hoe de Spaanse flamenco met Tibetaanse zand-mandala´s te maken heeft – La Chana
Hoe de Spaanse flamenco met Tibetaanse zand-mandala´s te maken heeft – La Chana Geen ene malle moer zou je denken. Tibet: koud, Spanje: warm. Stokoude religie tegenover vurige hartstocht. Intense rust tegenover oorverdovende ritmes. Een stap flamenco en al het zand van de mandala stuift op. Blijf daar maar zen bij. Maar intussen is de Flamenco Biënnale aan de gang (Zie link onder), en kort geleden zag ik, en jij misschien ook, La Chana, de documentaire over Antonia Santiago Amador, een van de grootste sterren in de flamencowereld. Het was in de jaren zestig en zeventig dat zij de wereld deed […]
Dat eindeloze schuldgevoel van ons – doodgewoon even uitgelegd. En opgelost.
Dat eindeloze schuldgevoel van ons – doodgewoon even uitgelegd. En opgelost. Een blog in drie delen. Ze speuren en puzzelen maar door, die kunstenaars. Misschien is dat ook wel het nut van kunst. Neem nou schuldgevoel, die zeurende pijn in je buik. Of je het ‘wel verdient’. Of andersom: en dan krijgen ‘ze’ de schuld. Wie? Maakt niet uit, de ander. Schuld, schuld, schuld. Eigen schuld, dikke… Als het niet Money is that makes the world go round, zoals in het liedje, dan is het wel schuld. Daarin zijn we kampioen. Terwijl het zo simpel op te lossen is. Volgens […]
De lekkere bekkies van Leonardo da Vinci – in Haarlem
Lekkere bekken Dat zal hij wel leuk gevonden hebben, Leonardo da Vinci: karikaturen tekenen. En de eigenaardige koppen die hij tegenkwam. En dan ogenblikkelijk stormt de tekenaarsgemeenschap ervandoor met zijn vondsten, ze hebben er pret aan ongetwijfeld, maar het is ook gemakkelijk succes oogsten met het natekenen van wat al succes oogst. Klein als ze zijn, ze zijn te zien in Teylers Museum in Haarlem momenteel. Maar in een tijd zonder plastische chirurgie, waren er waarschijnlijk gratis mombakkesen genoeg te vinden om als eigen model uit te zoeken. Wees eens origineel denk ik dan. Al is het in een tijd […]
Dat schilderen van Frans Hals – het knispert en knettert
Dat schilderen van Frans Hals – het knispert en knettert Er is geen enkel veegje verf waar verveling, of slordigheid uit spreekt. Snelheid, ja, hoge snelheid, vol plezier om de uitdaging om telkens weer precies – of dan tenminste nog nèt raak – de penseel op het canvas terecht laten komen. Nooit minder dan dat. Maar ook nooit een centje meer: er wordt niet door-gepeutert. Nooit. Een stuitende hoeveelheid levenslust springt je tegemoet, lef en branie. Ik kan het niet helpen, ik moet altijd even naar adem happen bij zijn werk. Er wordt wel gezegd dat hij een dronkaard en […]
Het voetje van Rubens – te vinden in Rotterdam
Het voetje van Rubens – te vinden in Rotterdam Zowaar een hele expositie gewijd aan nou nèt het enige waar een schilder(es) echt los kan gaan: de explosie aan creativiteit, die vooraf gaat aan ‘Het Echte Werkstuk Voor De Opdracht’, namelijk ‘De voor-schetsen’. Werk, waar zo vaak op neergekeken wordt. Maar intussen! Alle remmen los, het danst en feest en bruist, en alles mag. Hoe ziet een engel hoog in de lucht er eigenlijk uit? Hoe kijkt baby Christus bij zijn besnijdenis? Hij zal er zelf geen hout om gegeven hebben, Peter Paul Rubens, als hij in zijn schetsen (in […]
De wilde god
De wilde god Ze stelt zelf haar boeken samen, en ze brengt zulke wezenlijke zaken altijd zo opmerkelijk korzelig – kort door de bocht, maar altijd raak – onder woorden: Lotti Heyboer. Daar wil ik je even kennis mee laten maken. Zoals ze me vertelde waarom dan toch ze in de jaren ’60 haar hele leven – familie, verloving, toekomst (Franse graaf, kasteel en al) – op z’n kop zette om bij Anton Heyboer te gaan leven, de kunstenaar met de vele bruiden. Ook deze woorden van haar, die ze impulsief schreef en mij stuurde, jaren na het overlijden van […]