Jean Michel Basquiat in Schunck in Heerlen – het begin

Jean Michel Basquiat in Schunck in Heerlen – het begin

We hebben voor zijn werkstukken gestaan in Schunck in Heerlen. Je kunt er nog naar toe, en het zelf ervaren. Als je zelf een schilder bent gaat het gemakkelijk: dan zie je hoe veeg na veeg en kleur na kleur in hevige ritmes zijn neergezet, je kunt er haast aan afzien hoe de muziek klonk terwijl hij werkte: de hand die een streek zet maakt dezelfde dansbeweging op muziek. Daarom spat de energie van zijn werkstukken. Je voelt de kracht en snelheid die er voor nodig is. Kijk, hier felle witte krijtlijnen; daar lange brede uithalen met een kwast. Die ene gele kleur die je heen en weer ziet springen over het vlak. En hij geniet van iedere lijn, Basquiat, met volle teugen, als een kind zo blij. Een rastekenaar, dat kan ik aan alles zien, ook al laat hij het niet altijd zien. Beelden, vormen, betekenissen, woedend verzet tegen een vijandige wereld. Humor en pure originaliteit. Vitaal.

Zo zie je maar weer

Misschien laat zijn werk wel zien, dat iedereen verder kan gaan dan de voor de hand-liggende manier van leven. Dat je kunt knagen aan je eigen beperkingen, aan de randen van je box. Omdat je alleen zo bij de essentie van je eigen leven kunt komen. Soms is dat erg nodig: als je wereld op z’n kop staat. En soms gaat dat bijna vanzelf, als je talent zo groot is.

Maar het kan – blijkbaar.

Samen vallen

Waag je net buiten de begrenzing van je bestaan, van je denken tot nu toe, van hoe het moet of altijd is geweest. En waag het erop om mee te dansen op de ritmes en golven van wat je intuïtie opmerkt. Schilder het, zing het, vertel het. En leer aan te voelen hoe je ‘in the groove’ kunt zijn met je eigen wijsheid en begrip. Schud jezelf wakker. Val er mee samen. Zo maak je je eigen bestaan groter dan wat je meegekregen hebt, ook al is het maar een beetje, een klein beetje is al heel groot. Niet iedereen is geboren met supertalenten.

(Lees verder na de afbeelding)

Overal. Altijd. 

Zo leefde Samo – Jean Michel Basquiat: als een wervelstorm. Serieus, oprecht en eigenwijs. Waar hij langs de straten liep danste zijn muziek met hem mee, in z’n lijf of uit zijn gettoblaster. En de opmerkingen die hij hoorde, van dichters (en zijn eigen oude goden) tot en met kritiek op het establishment, alle woorden, zinnen, kleuren en beelden zwierven als vanzelf uit spuitbus, krijtstift en pen. En kwamen overal op terecht – waar hij zat of liep of vree. Zo werd zijn hele omgeving, zijn hele stad, een driedimensionaal commentaar, een levend animatie theater. Een eindeloos spoor van gekwetstheid, hoop en satire. Een hele stad als spiegel. Je zou er eigenlijk niet een enkel onderdeel uit moeten isoleren, want dan is dat enorme geheel kapot. Maar het is niet erg, want dezelfde levenskracht duikt op uit iedere flard die zijn hand achterliet, uit ieder schilderij. Feest en vrienden, vriendinnen, angsten en wreedheid, gevoeligheid. (Lees verder na de afbeelding)

Dit was het begin – en hij wist hoe het verder zou gaan

En ambitie – maar nooit zonder dat hij zijn eigen lijn losliet: samenvallen met zijn eigen intuïtie. Die dans te scheppen uit de ritmes van zijn leven en het leven van de grote stad om hem heen. Hij had ook kleiner kunnen leven: nooit een penseel kunnen pakken, nooit de muziek door zich heen laten stromen, en gaan zwerven of een baantje zoeken. Achter de kassa. Maar hij liet het toe dat het leven hem ‘oprekte’ aan de grenzen. Hij was slim. Voorzichtig en volhoudend. Hij werd meer dan hij had kunnen zijn. Hij kon zelfs bij overdaad komen, de overvloed die hem kennelijk toeviel – juist omdat hij het opmerkte, juist omdat hij daar naar ‘luisterde’. Hij ontdekte meer van zichzelf, zoveel meer. En toch was dat allemaal uitsluitend Jean Michel Basquiat. Uniek. 

En hij werkte. Wat een volstrekte toewijding. Wat erg zou het zijn als hij ontspoorde. Maar hij ontspoorde.

Meer: Jean Michel Basquiat in Schunck duurt tot 2 juni 2019, klik hier. Meer over Jean Michel Basquiat op deze site: lees hier. Lees: Weet je hoe ik mijn kunst maak?  Kijk hier bij de galeries. 

Voor X II