Een kleine vakantie in de Ardennen – Groei
Groei
Er groeit een
– nauwelijks te bevatten –
zó kleine plant
op de vergeten kant
van de zwartgeraakte muur
langs de oude citadel
waar angst, wreedheid
en strijd hebben gewoed
En vormt een knop
———————-
Marjan Pennings, 2022
Hierbij: detail van een pastel uit 2021 (Tulpen met zwarte korenbloemen)
5 reacties
Wouw mooi. Wat veel zij dig (computer heeft een andere tekst) erg mooi -zeker. Moet je in de lucht houden
Mvg Vera
Een beetje laat, Vera, maar dank voor je fijne reactie! We hebben genoten bij je 😉
prachtig. zoveel de kwetsbaarheid op een plek waar je het niet meer verwacht. De kwetsbaarheid tussen al dat geweld is in zo’n klein gedichtje perfect beschreven.
Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me, dat dat plantje helemaal niet kwetsbaar is, daar ligt juist de kracht
Erg mooi!!
Ik ken een oud Chinees lied over een kleine plant in een vensterbank van een hoog gebouw en alle mensen die voorbij haasten. Het geeft hetzelfde gevoel.
En een gedicht, ook oud Chinees, over een man te paard die langs de muur van een oud garnizoen rijdt, van waaruit vroeger grootse overwinningen werden behaald. Het enige wat nog van al die strijders over was, waren wat verbleekte botten in het gras aan de voet van de muur.
Het gedicht is beroemd en ‘botten in het gras’ is ook nu nog een uitdrukking.
Het is iets wat je in het leven vaak meemaakt. Het is altijd nogal heftig, je overziet ineens het leven en je beseft hoe groot dat stuk van ervoor en erna is, en hoe zo’n bloem in dat kleine stukje ertussen er gigantisch veel toe doet.
Onverslaanbare levenskracht.
Dat levende gras tussen de kale botten als werkelijke overwinnaar.
Ook al zien wij natuur, die toch alles draagt, volstrekt over het hoofd.
Dankjewel voor je reactie, Lotti!