Mijn camera obscura (Dit is een vervolg op de twee vorige blogs) Zit ik hier in mijn donkere kamer mijn camera obscura en de hele bliksemse boel van de buitenwereld in de zon duikt naar binnen door het gat en stort zich op de muur – ertegenover als een stomme film op het doek maar dan op z’n kop En stil kijk ik naar de stofjes die warrelen in het licht van de straal die de beelden draagt Zo’n stofje kan weer mee naar buiten liftend met het licht Welke wereld is het zijne? De duistere, hier bij […]
Categorie: Maar hoe dan?
Het geheim van Broer Konijn – en David Hockney
Het geheim van Broer Konijn – en David Hockney In de tijd van helemaal blij met niks, van hier en daar een zwart wit tv, van buiten spelen tot de lantaarns aangingen, riddertje spelen met houten zwaarden (al waren dat soms meer gevechten met ‘hunnie’ van de andere buurt), hutten bouwen en spelevaren op eigengemaakte vlotten of in de winter over het ijs naar school, in die tijd dus was er een stripje met Broer Konijn. In kleur. En mijn vader timmerde een kastje voor ons, met een bodemloos conservenblikje en een vergrootglas. En een gloeilamp. Film! En wij knipten […]
Maestro Vanvitelli hangt ons ook niet alles aan de neus – Caspar van Wittel in KAdE
Maestro Vanvitelli hangt ons ook niet alles aan de neus – Caspar van Wittel in KAdE Als je zelf geen rastekenaar m/v bent, dan zou je het misschien niet geloven. Maar Gasparo Vanvitelli, wiens landschappen en stadsgezichten we nu in KAdE kunnen bewonderen heeft zijn publiek wel een beetje voor de mal gehouden. En niet als enige, hoor, als je eenmaal weet welke trukendozen de kunstenaars van Europa de laatste pakweg vijf eeuwen voor ons verborgen hebben gehouden, dan kijk je echt wel even op. ( Zie de link onderaan.) Op reis naar Rome Vanvitelli, dat was de man, die […]
Wat was er voor de ‘Big Bang’? Vincent Icke bij DWDD
Wat was er voor de ‘Big Bang’? – Vincent Icke bij DWDD Wat was was voordat was was was? Daar ging ik vorige week ineens even helemaal rechtop van zitten: zag ik dat nou goed? Ging het eens echt ergens over bij DWDD? Over niets? Over Het Niets! Nog voordat ik bij mijn positieven was slingerde Mathijs van Nieuwkerk enkele fragmenten van In praise of nothing van Boris Mitić de ether in (zie link onder), terwijl er op de klanken van de prachtstem van Iggy Pop een heuse theoretische sterrenkunde aanschoof om ons kond te doen van de oplossing van het ultieme […]
Dat eindeloze schuldgevoel van ons – doodgewoon even uitgelegd. En opgelost.
Dat eindeloze schuldgevoel van ons – doodgewoon even uitgelegd. En opgelost. Een blog in drie delen. Ze speuren en puzzelen maar door, die kunstenaars. Misschien is dat ook wel het nut van kunst. Neem nou schuldgevoel, die zeurende pijn in je buik. Of je het ‘wel verdient’. Of andersom: en dan krijgen ‘ze’ de schuld. Wie? Maakt niet uit, de ander. Schuld, schuld, schuld. Eigen schuld, dikke… Als het niet Money is that makes the world go round, zoals in het liedje, dan is het wel schuld. Daarin zijn we kampioen. Terwijl het zo simpel op te lossen is. Volgens […]
De wilde god
De wilde god Ze stelt zelf haar boeken samen, en ze brengt zulke wezenlijke zaken altijd zo opmerkelijk korzelig – kort door de bocht, maar altijd raak – onder woorden: Lotti Heyboer. Daar wil ik je even kennis mee laten maken. Zoals ze me vertelde waarom dan toch ze in de jaren ’60 haar hele leven – familie, verloving, toekomst (Franse graaf, kasteel en al) – op z’n kop zette om bij Anton Heyboer te gaan leven, de kunstenaar met de vele bruiden. Ook deze woorden van haar, die ze impulsief schreef en mij stuurde, jaren na het overlijden van […]
Het stinkt – de pispot van Marcel Duchamp (en wat Anton Heyboer wèl begreep)
Het stinkt – de pispot van Marcel Duchamp Voorpaginanieuws! (Zie link hieronder) Het was de barones! Het was dada-dichteres Elsa von Freytag-Loringhoven die een pisoir tot kunst bestempelde, en dat vervolgens de titel Fontein meegaf. En zo een baanbrekende kunstwerk liet ontstaan. Zij brak met alle ‘regeltjes’ destijds. Schokkend! Maar hoe pijnlijk dat Marcel Duchamp met de eer ging strijken. Zij schiep, maar de vrouw werd genegeerd. Beerput Nog pijnlijker is, dat dit feit al decennialang bekend was maar ijzerenheinig ontkend werd door de vrijwel hele wereld van de kunst. Al zullen er heel wat vrouwen hier niet verbaasd over zijn: die […]
Het voornemen van de muis – Toon Tellegen
Het voornemen van de muis – Toon Tellegen Deze blog is vooral leuk als je het boek al kent. En je moet het maar volhouden om dat allemaal te lezen: precies eenenvijftig hoofdstukken lang tergt de kleine muis zichzelf met zijn voornemen om ook eens van belang te zijn. (Piep-kleine hoofdstukjes, dat wel.) Want hoe pak je dat aan: ‘van belang zijn’? Welke manieren bestaan er om ‘een verschil’ te maken? En vooral: zal hij dat eigenlijk wel kunnen? Je krijgt er plaatsvervangend pijn van in je buik, hoe muis met oeverloze gedachtekronkels aan zichzelf zijn eigen nietswaardigheid bewijst. Gillende […]
Hoe je onoplosbare raadsels oplost – Kunst, Kintsugi en Koans
Hoe je onoplosbare raadsels oplost – Kunst, Kintsugi en Koans Kintsugi is de oude Japanse kunst om met goud (in plaats van enkel met lijm) gebroken keramiek te lijmen. Opvallend in plaats van meestal half mislukte ‘onzichtbaarheid’. Waardevermeerdering, in plaats van vermindering. Door het honoreren van de geschiedenis van dat voorwerp. En door het toeval te waarderen: de volslagen verrassing – die ik zelf ook altijd zo lekker vind. Kunst. Goed Er zit ook een weeffoutje in de wereld, en uitgerekend bij de mens. Daarvoor hoef je het nieuws maar te volgen, of kijk om je heen. Er zit een […]
Weet je hoe ik mijn kunst maak?
Weet je hoe ik mijn kunst maak? (Toets op ‘lees meer’ voor correcte weergave) Weet je hoe ik mijn kunst maak? Het is alsof het leven zichzelf eventjes condenseert in lijntjes en lijnen, in kleuren en vegen in de weerkaatsing van het licht van het witte papier dat voor me ligt. En dat die tekentjes, door zich spontaan te rangschikken al dansend verdichten, in telkens andere samenhangen. Omdat ik ze de kans geef: in die enkele momenten dat het me lukt om zelf helemaal open en spontaan te zijn. Weg, alle conventies. Voor even. Dan tonen ze iemands gezicht, iemands […]